To Φαγκρί

Φημισμένο ψάρι της οικογένειας των σπαριδών (Pagrus pagrus) που χαρακτηρίζεται από μεγάλο κεφάλι, καμπύλο προφίλ της ράχης, κοντόχοντρη μουσούδα και στόμα σχετικά πλατύ και πολύ δυνατό με δόντια. Χαρακτηριστικό επίσης είναι το κόκκινο χρώμα της ράχης, ενώ τα πλευρά είναι ροζ με αργυρές ανταύγειες και η κοιλιά έχει χρώμα λευκό ασημί. Τα πτερύγια είναι ροζ ή κόκκινα. Το ραχιαίο πτερύγιο είναι εκτεταμένο και στηρίζεται σε αγκαθωτές ακτίνες στο πρώτο τμήμα, όπως και το εδρικό πτερύγιο. Το ουραίο πτερύγιο είναι δίλοβο.

Το φαγκρί συναντιέται σε διάφορες τοποθεσίες, σε βραχώδεις βυθούς, ανάμεσα στα φύκια και σε βυθούς γυμνωμένους σκεπασμένους με ψιλή άμμο. Είναι πάντως πιο εύκολο να το συναντήσει κανείς σε αμμώδεις βυθούς, σε αποχές που συνορεύουν με βράχια σε βάθος 30 έως 80 μέτρων. Μεγάλα φαγκριά μήκους μέχρι 75 εκατοστών, ψαρεύονται με την καθετή κοντά σε βυθισμένα ναυάγια και σε βάθος μεγαλύτερο από εκατό μέτρα.

Το φαγκρί, όντας σαρκοφάγο και φυτοφάγο, μπορεί να ψαρευτεί με διάφορα δολώματα, από σκουλήκι της άμμου, ψαχνό μυδιού, με γκρίζα γαριδούλα - που είναι το καλύτερο δόλωμα-, με κομματάκι από χταπόδι ή σουπιά, με ψαράκι δολωμένο ολόκληρο ή με ένα κομμάτι σαρδέλας. Τα φαγκριά είναι πολυάριθμα στις Ελληνικές ακτές, αλλά εξολοθρεύονται συστηματικά από τις τράτες.

Είναι μεταναστευτικό και στην Ελλάδα έρχεται τη ζεστή εποχή, από την άνοιξη δηλ. μέχρι το φθινόπωρο.



Τρέφεται με κοχύλια και μαλάκια. Για ν' αποφύγει τα σκυλόψαρα, που είναι μεγάλοι εχθροί του το φαγκρί συχνά μένει κοντά στα κανάλια για μεγαλύτερη ασφάλεια ιδίως όταν αποθέτει τα αβγά του.
Η γονιμοποίηση γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες και ιδίως τον Ιούνη.
Η καλύτερη ώρα του εικοσιτετράωρου για το ψάρεμα του φαγκριού είναι πρωί ή οι φεγγαρόλουστες νύχτες.