Χειλού ή Λαπίνα

Η χειλού ή χειλούτα ή Λαπίνα είναι ένα ψάρι με πολύ ζωντανά χρώματα στα οποία κυριαρχεί το πράσινο και ασημί χρώμα στα συμπιεσμένα πλευρά. Μορφή και χρώμα, το δείχνουν αμέσως πως είναι ένα ψάρι βράχων και το σχήμα του στόματος, που είναι μικρό και στολισμένο με πολύ μικρά δόντια. φανερώνει ποιες είναι οι συνήθειες του, σχετικά με τη διατροφή.



Πιάνεται με επιτυχία με τους σωλήνες, τα σκουλήκια της θάλασσας και τις μικρές γαρίδες.
Το ψάρεμα των χειλούδων είναι αρκετά ενδιαφέρον, επειδή σχεδόν όλες οι ποικιλίες του είδους της είναι γεροδεμένες και μαχητικές, ευκίνητες στο να μπαίνουν ανάμεσα στα φύκια και τους βράχους και ακόμα περισσότερο αν η αντίδραση του ψαρά δεν είναι αποφασιστική και γρήγορη.

Όταν γνωρίζουμε πως σ’ ένα μέρος υπάρχουν μεγάλα ψάρια, αυτής της πολυάριθμης οικογένειας, καλό θα είναι, να χρησιμοποιούμε σχετικά γερό νήμα (50 εκατοστών του χιλιοστού) που σίγουρα θα κρατήσουν δύναμη από 8-10 κιλά. Ψαρεύοντας απ” τη βάρκα είναι απαραίτητα όταν χρησιμοποιούμε καλάμι αυτό να είναι σχετικά κοντό και γερό και ένα μηχανάκι θάλασσας ικανό να περιέχει τουλάχιστον 100 μέτρα απ’ τη πετονιά που αναφέραμε. Η πετονιά παρόμοια με την καθετή θα συνδεθεί με ένα μολύβι 20-50 γραμμαρίων.



Πάνω από το μολύβι θα έχει δυο αγκίστρια που θα συγκρατούνται από ένα σχετικά μακρύ παράμαλο (25-30 εκατοστόμετρα). Στις θάλασσες μας ψαρεύονται χειλούδες και από την ξηρά με πετονιά που έχει φελλό ή και με καλαμίδι. Μεγάλη σημασία έχει η επιλογή των δολωμάτων. Το καλύτερο δόλωμα γι” αυτά τα ψάρια είναι σίγουρα οι γκρίζες γαρίδες. Καμμιά χειλούτα δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να τσιμπήσει την μικρή ημιδιαφανή γαρίδα. Ένα άλλο δόλωμα. πολύ αποτελεσματικό είναι το μεγάλο μαύρο σκουλήκι. Μόλις λιγότερο αποτελεσματική, είναι η κοινή γαρίδα. Γνωρίζοντας την παρουσία μεγάλων ψαριών, αυτής της οικογένειας μπορούμε να δολώσουμε και μικρά καβουράκια.


Αυτά τα ψάρια δεν δελεάζονται σχεδόν καθόλου με το κρέας ψαριού. Ψαρεύοντας από τη βάρκα, είναι απαραίτητο να την φουντάρουμε γερά αν είναι δυνατό κι από πλώρη κι από πρύμνα. Η πετονιά πρέπει να καλαριστεί κάθετα κι επειδή καμμιά φορά, το ψάρι δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να τσιμπήσει είναι απαραίτητο να κινούμε το δόλωμα πάνω – κάτω, με συνεχείς παλμικές κινήσεις. Όταν αισθανθούμε το τσίμπημα, πρέπει να το καρφώσουμε με γρήγορη δυνατή κίνηση, επειδή το στόμα αυτών των ψαριών, είναι πολύ ανθεκτικό στο αγκίστρι.


Είναι απαραίτητο να ανεβάσουμε γρήγορα το αγκιστρωμένο ψάρι έτσι ώστε να αποφύγουμε να καταφύγει ανάμεσα στα φύκια και τα βράχια