Γοφάρι/Pomatomaus Saltatrix

Δυνατός και μεγαλοπρεπής μαχητής , είναι ένα από τα ωραιότατα κυνιγόψαρα στον οποίο ένα surfcaster πρέπει να έχει σεβασμός . Στο πέλαγο που ζει , συνοδεύεται σχεδόν πάντα με άλλα μέλη μικρά και μεγάλα της ίδιας οικογένειας που αφήνει όμως προς την άνοιξη για να πλησιάζει τις ρηχές ακτές , λιμάνια και εκβολές ποταμών μέχρι λίγα μέτρα απόσταση από την ακρογιαλιά χωρίς όμως να αφήνει την χαρακτηριστική του δυσπιστία , για να κυνηγάει τα ψάρια που γενικά προτιμάει για την δίαιτα του όπως σαργούς , μουρμούρια και κεφαλόπουλα , μέχρι το φθινόπωρο .
Από τις παραλίες ψαρεύοντας με την τέχνη του Surfcasting , τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε θα είναι αναγκαστικά “ χοντρά ” , όπως επίσης και τα δολώματα , σε αυτή την περίπτωση δεν πρέπει να υπάρχει “ οικονομία ” : Σαρδέλες μισές ή , ακόμα καλύτερα ολόκληρες , καλαμάρια και σουπιές επίσης ολόκληρες των 100 – 150 γραμμαρίων , γενικά βάζουν το γοφάρι στην θέση να μην μπορεί να αρνηθεί αυτή την πρόσκληση . Φυσικά , με τέτοιο είδος και μέγεθος δόλωμα , τα αγκίστρια θα είναι υποχρεωτικά μεγάλα και από τα τρία είδη που ήδη γνωρίζουμε πολύ καλά , τα Blue Aberdeen που είναι εξαιρετικά γερά , και τα πλέων πασίγνωστα Beak και O’Shaughnessy .


Πιστεύω είναι κατανοητό ότι , μία που μιλάμε για ένα ψάρι που έχει δόντια εξαιρετικά κοφτερά , και ότι θα χρησιμοποιήσουμε χοντρό δόλωμα , τα αγκίστρια αυτά θα είναι όλα με κρίκο ώστε να μπορούμε να “ δέσουμε ” τα 15 εκατοστά θερμοκολλητικό συρματόσκοινο του παράμαλλου για να είμαστε σίγουροι ότι , μία που το γοφάρι έφαγε το δόλωμα , να μην το χάσουμε κόβοντας την πετονιά .
Τα παράμαλλα , μία που κυνηγάμε τα γοφάρια σε μία εποχή που η θάλασσα γενικά θα είναι αρκετά ήρεμη , θα είναι όλα μακριά ( σε αυτή την περίπτωση καλύτερα το δόλωμα να το έχουμε μακριά από το μολύβι ) , Long Arm , Tandem , Ciao Ciao και Σχεδία με πετονιά του 0,35 – 0,40 και , όπως είπαμε ενισχυμένα με ένα μικρό κομμάτι συρματόσκοινο που θα έχει δύο θηλιές , η μία που θα δέσουμε την πετονιά , και την άλλη που είχαμε ήδη περάσει το κρίκο του αγκιστριού . Τα δόντια του είναι γεννημένα για δάγκωμα και κόψιμο ( στην Ιταλία το γοφάρι λέγεται Pesce Serra = Πριονόψαρο ) , φτάνει να εντοπίσει ήδη από μακριά την λεία του για να επιτίθεται αμέσως με πολύ ορμή , χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές , είναι πολύ αποφασισμένος , αυτός είναι επίσης ο λόγος γιατί εμφανίζεται ξαφνικά , από το πουθενά και γιατί πρέπει να μας βρει έτοιμοι ώστε να μην υπάρχουν άσχημες εκπλήξεις . Από την στιγμή που “ πιάνεται “ στο αγκίστρι , το γοφάρι γίνεται ... διάβολος . Θα δούμε τα καλάμια μας να δέχονται γερές επιθέσεις , τεράστιες κεφαλιές και φυγές πρώτα προς τα ανοικτά , και σιγά σιγά που πλησιάζει την παραλία , προς αριστερά και προς δεξιά που , οπωσδήποτε θα μας πάρουν πάρα πολλά μέτρα της πετονιάς στην μπομπίνα . Οι μηχανισμοί , φυσικά από πολύ καλή ποιότητα , πρέπει να χωράνε τουλάχιστον 250 – 300 μέτρα του 0,35 καλής ποιότητα και αντοχή .
Να έχουμε στο νου μας ότι στο πάλεμα με ένα εξαιρετικό γοφάρι χρειάζεται πολύ “ δουλειά ” με την ρέγουλα , θα είναι αυτή στο τέλος που θα κάνει την διαφορά . Υπάρχουν επίσης πολλές περιπτώσεις που μετά που πιάστηκε , το γοφάρι δεν παλεύει καθόλου , αυτό γίνεται γιατί έχει ήδη φάει , αλλά όπως βλέπουμε επιτίθεται ξανά γιατί αυτή είναι η φύση του .


Πηγή: www.fishingtarget.com