ψαρεμα με kabura....

Βασικές προϋποθέσεις για να μπορέσουμε να εξασκήσουμε με επιτυχία αυτήν την ιδιαίτερη τεχνική ψαρέματος, είναι το σωστό μάζεμα και η σωστή επιλογή του βυθού. Όμως και ο εξοπλισμός δεν υστερεί σε σπουδαιότητα, γι’ αυτό και θα κάνουμε μια εκτεταμένη αναφορά στα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για τα βασικά κομμάτια του, δηλαδή τα καλάμια, τα νήματα και τους μηχανισμούς.


Το kabura jigging είναι μια τεχνική που προϋποθέτει μεγάλη συγκέντρωση, αργό (σε σχεδόν εκνευριστικό βαθμό) ψάρεμα και μάζεμα, αλλά που σε όλα τα υπόλοιπα αντιγράφει εντελώς τον μεγαλύτερο αδελφό του, το κλασικό vertical jigging. Αναφέρομαι στην προσέγγιση και στο ψάξιμο των τοποθεσιών, αν και στην περίπτωσή μας πρέπει να προτιμούμε λασπώδεις βυθούς με μικρά διάσπαρτα βράχια, φαράγγια και ελαφρά υψώματα που βρίσκονται σε ομοιόμορφους αμμώδεις βυθούς, γιατί όντως αυτά είναι τα φυσικά περιβάλλοντα για λυθρίνια και φαγκριά.
Σε αυτήν την αναζήτηση θα μας βοηθήσει πάρα πολύ ένα καλό βυθόμετρο, με την κατάλληλη ισχύ, για να μας φανερώνει και την kabura fishingπαραμικρή ανωμαλία στον ομοιογενή βυθό. Εκεί θα πρέπει να επιδείξουμε τη μεγαλύτερη προσοχή. Κατά τα άλλα, αφού εντοπίσουμε την πιο πολλά υποσχόμενη περιοχή και ίσως δούμε στο βυθόμετρο και κάποια διακριτική παρουσία ψαριών στο βυθό (δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, κυρίως όταν τα λυθρίνια σταθμεύουν σε μικρή απόσταση από το βυθό), δεν μένει παρά να αξιολογήσουμε προσεκτικά την κατεύθυνση των ανέμων και των ρευμάτων και να ρίξουμε τις πετονιές μας μέχρι να φτάσουν το βυθό.
Στην Ιαπωνία ψαρεύουν κάνοντας πολύ αργά κάθετα μαζέματα 10-20 μέτρων, για να ξαναβυθίσουν έπειτα όλο το σύστημα προς το βυθό, με βάρκες για ψάρεμα εφοδιασμένες με ένα μεγάλο πανί στην πρύμνη για να αντιμετωπίζουν το αρόδο, όπως είχα την ευκαιρία να εξακριβώσω αυτοπροσώπως στο διάσημο κόλπο του Naruto.
Σε εμάς αυτό το σύστημα δεν παράγει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, αφού τα λυθρίνια και τα φαγκριά σπάνια ανεβαίνουν προς την επιφάνεια - αντίθετα παραμένουν κολλημένα στο βυθό. Προσπαθώντας και ξαναπροσπαθώντας, ανακαλύψαμε ότι είναι εντελώς απαραίτητο να υπάρχει μια μικρή κίνηση αρόδο, καμιά φορά αρκετά δυνατή (1-1,5 κόμβων), παρά απόλυτη ακινησία, έτσι ώστε το kabura να μπορεί να «πετάει» σχεδόν ακολουθώντας το προφίλ του βυθού με μικρές και σύντομες αναπηδήσεις. Εν πάση περιπτώσει σχεδόν μία πολύ αργή συρτή, όπου ο άνεμος και το ρεύμα κάνουν το σκάφος να κινείται. Αλλά προσοχή, αν το αρόδο είναι υπερβολικό πρέπει οπωσδήποτε να ρίξουμε μία μεγάλη πλωτή άγκυρα για να μειώσουμε την ταχύτητα της κίνησης του σκάφους.
Κατά το «πέρασμα» μπορεί να είναι χρήσιμο κάθε τόσο να σταματάμε το kabura στο βυθό, για να το ξαναμαζέψουμε γρήγορα μετά από λίγη ώρα και να προσελκύσουμε με αυτόν τον τρόπο τα πιο απαθή ψάρια και να τα οδηγήσουμε στην επίθεση. Φυσικά, δεδομένου ότι καμιά φορά η γωνία που κάνει η πετονιά είναι αρκετά οξεία θα είναι απαραίτητο να ψαρεύουμε όλοι από την πλευρά της βάρκας που δεν χτυπάει το ρεύμα, για να αποφύγουμε να τριφτεί το νήμα κάτω από την πρύμνη.


Αργές και ρυθμικές κινήσεις
Ας δούμε τώρα κάποιες μεταβλητές του μαζέματος των kabura, ανάλογα με τα μέρη και τα είδη που ψαρεύουμε:
βελάκιΣε βαθιά νερά
kabura fishingΜιλάμε για νερά με μεσαίο και μεγάλο βάθος από 70 μέχρι τα 120 μ. και παραπάνω, με λασπώδες υπόστρωμα από όπου μπορεί να αναδύεται κάποιο ύψωμα, είτε βραχώδες είτε ιζηματογενές. Ένα χαρακτηριστικό που οδηγεί κάποια ψάρια, όπως για παράδειγμα τους μπαλάδες και τα σκαθάρια, να συγκεντρώνονται σε μεγάλο αριθμό πάνω από το βυθό, με τη μουσούδα στραμμένη στο ρεύμα, έτοιμα να τραφούν με μικροοργανισμούς ή υπολείμματα τροφής που προέρχονται από τα πιο βαθιά κρύα νερά.
Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε ένα ιδανικό σημείο ψαρέματος αρκετά συγκεκριμένο και σχετικά περιορισμένο, όπου βλέπουμε τέλεια τα σημάδια των ψαριών που είναι ξεκολλημένα από το βυθό. Γι’ αυτό θα πρέπει να ελέγξουμε το ρεύμα και την κίνηση αρόδο με μεγάλη ακρίβεια, ώστε να βρεθούμε ακριβώς στην κάθετο του κοπαδιού. Σε αυτήν την περίπτωση, μόλις το kabura μας αγγίξει το βυθό, θα πρέπει όντως να κάνουμε ένα αργό αλλά σταθερό μάζεμα προς την επιφάνεια (μια περιστροφή του μοχλού ανά δευτερόλεπτο), έτσι ώστε να καταφέρουμε να διασχίσουμε με το δόλωμά μας με απόλυτη ακρίβεια την μπάλα των ψαριών (Σχήμα Α).

Σε επίπεδους βυθούς
kabura fishingΕίναι η πιο κανονική κατάσταση, εκείνη όπου κατά 80% ενδείκνυται να εξασκούμε αυτήν την τεχνική, η οποία βασίζει το μεγαλύτερο μέρος της αποτελεσματικότητάς της στο συνεχές ψάξιμο για καινούριες περιοχές. Πράγματι, λίγοι ψαράδες θα προσελκύονταν από έναν αμμώδη και επίπεδο ομαλό βυθό που με την πρώτη ματιά μοιάζει με έρημο. Και όμως, φτάνουν μικρές βαθυμετρικές διαφορές ή λίγες διάσπαρτες πέτρες στο βυθό, που δεν είναι σημειωμένες σε κανέναν ναυτικό χάρτη, για να μεταμορφώσουν αυτές τις «ερήμους» σε οάσεις πλούσιες σε ζωή.
Σε αυτούς τους βυθούς, σταθμεύουν ψάρια του βυθού όπως καπόνια, λυθρίνια, και διάφορα είδη πλατύψαρων, και για την περίπτωσή τους η αποτελεσματικότερη τεχνική είναι το σύρσιμο του kabura στο βυθό, για αρκετά μέτρα, που έτσι σηκώνει ένα μικρό συννεφάκι. Εναλλάξ, το kabura θα πραγματοποιεί μικρά πηδηματάκια που τα κάνουμε σηκώνοντας ψηλά το καλάμι, ίσα ίσα για να ανυψωθεί το τεχνητό από το βυθό και να γίνει πιο δελεαστικό και άμεσα ορατό ακόμη και από μακριά.
Είναι ένα πολύ στατικό μάζεμα που μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμη και με το καλάμι τοποθετημένο στην καλαμοθήκη, με την ελαστικότητα της κορυφής να κινεί το kabura. Φυσικά, αυτό είναι δυνατό μόνο σε μεγάλα κομμάτια βυθού, χωρίς κάθε είδους εμπόδια (Σχήμα Β).

βελάκιΣε ακανόνιστους βυθούς
ακανόνιστος βυθόςΜια περαιτέρω εξέλιξη, και η επακόλουθη προσαρμογή αυτής της τεχνικής στη Μεσόγειο και στους βυθούς και τα ψάρια της, μας έκανε να ανακαλύψουμε ότι τα kabura λειτουργούν ακόμη και έξω από τα κλασικά ιαπωνικά πρότυπα που χαρακτηρίζονται από πολύ αργά μαζέματα αποκλειστικά σε λασπώδεις βυθούς. Έτσι, ακόμη και σε μεικτούς βυθούς, με ιζήματα ή με διάσπαρτα βράχια, ποσειδωνία κ.ά., τα kabura μπορούν να παίξουν το ρόλο τους. Πρόκειται όμως για αρκετά δύσκολα περιβάλλοντα όπου απαγορεύεται το σύρσιμο των kabura, αφού έτσι θα καρφώνονταν γερά με τα αγκίστρια τους, γεγονός που θα οδηγούσε στη σχεδόν σίγουρη απώλειά τους.
Σε αυτό το δύσκολο σκηνικό είναι πάντα δυνατό να συναντήσουμε μεγάλες συναγρίδες, ροφούς, φαγκριά, αλλά και διάφορα πελαγίσια, θηράματα που για να πούμε την αλήθεια αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τον ελαφρύ εξοπλισμό, τα καλάμια, τις πετονιές, τους μηχανισμούς και κυρίως τα μικρά αγκίστρια που αρματώνουν το kabura.
Το μάζεμα θα γίνει αρκετά μακριά από τα εμπόδια, με μεγάλα τραβήγματα προς τα πάνω, όταν το kabura θα έχει ακουμπήσει το βυθό, και θα συνεχιστεί με πιο γρήγορες και κοφτές κινήσεις, χαρακτηριστικές του short jerking του vertical jigging, μέχρι να ξανανέβουμε για καμιά δεκαπενταριά μέτρα και έπειτα να επιστρέψουμε πάλι προς το βυθό. Είναι, ας το επαναλάβουμε, μια μη ομαλή κίνηση για αυτό το τεχνητό, και θα πρέπει να προσέχουμε τα δύο αγκίστρια να μην μπλεχτούν στο παράμαλλο. Πρόκειται όμως για μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική, όταν δεν έχουμε πετύχει θετικά αποτελέσματα σε άλλους βυθούς (Σχήμα Γ).

Απευθείας τσιμπήματα
Αλλά δεν φτάνει να καταφέρουμε να βρούμε τα ψάρια και να τα κάνουμε να ενδιαφερθούν για τα kabura μας, αφού στη συνέχεια μάς περιμένει το πιο δύσκολο και κουραστικό κομμάτι αυτής της τεχνικής.
Με τα σπαριδή, κυρίως τα λυθρίνια αλλά και τα σκαθάρια, δεν θα έχουμε αποφασιστική επίθεση, δεδομένου του μικρού μεγέθους που έχει το στόμα αυτών των ψαριών, αλλά μάλλον μια σειρά από ελαφρές και επίμονες δοκιμές που προαναγγέλλουν την καθοριστική στιγμή του τσιμπήματος. Είναι μια πολύ λεπτή στιγμή που χαρακτηρίζεται στην αρχή από ένα τρεμούλιασμα. Πρόκειται για μικρά και επαναλαμβανόμενα αγγίγματα των ψαριών στο τεχνητό, που τα αντιλαμβανόμαστε ξεχωριστά και με ακρίβεια στην υπερευαίσθητη κορυφή. Είναι η αρχική φάση στην οποία τα ψάρια με περιέργεια kaburaδαγκώνουν τις ουρίτσες, και αυτήν την πρώτη στιγμή δεν πρέπει να καρφώσουμε με τον κλασικό τρόπο, γιατί δεν θα πετύχουμε τίποτα άλλο παρά να αρπάξουμε κυριολεκτικά το kabura από το στόμα του ψαριού.
Πράγματι, χρειάζεται μια σχετική ψυχραιμία για να μην κάνουμε καμία ενέργεια, παρά μόνο να κατεβάσουμε σταδιακά το καλάμι προς το νερό μέχρι να νιώσουμε μία επιβάρυνση ακολουθούμενη από τα πρώτα δυνατά κεφάλια του ψαριού. Δεν πρέπει ούτε τώρα να καρφώσουμε, αλλά αντίθετα πρέπει να μαζέψουμε αμέσως, σταθερά και χωρίς τραβήγματα, και να συνοδεύσουμε τα πιο βίαια κεφάλια πρώτα με το καλάμι και έπειτα με το φρένο, το οποίο θα διατηρούμε οπωσδήποτε σχετικά χαλαρό.
Κατά το μάζεμα, επίσης, θα πρέπει να αποφύγουμε τις δυναμικές κινήσεις, γιατί το βάρος του μεταλλικού σώματος του kabura, λόγω αντίδρασης, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα ξαγκιστρώματα, στην περίπτωση που το αγκίστρι δεν έχει πιάσει πολύ καλά στα σαρκώδη χείλη των θηραμάτων. Όλες αυτές οι προφυλάξεις είναι απολύτως απαραίτητες για να φέρουμε με μια σχετική σιγουριά το θήραμα στο σκάφος, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τα μικρά αλλά αιχμηρά αγκίστρια θα είναι συχνά καρφωμένα στο εξωτερικό του στόματος - καμιά φορά απλά πιασμένα στα χείλη. Αν κάναμε ένα δυνατό μάζεμα με βίαια και γρήγορα τραβήγματα, σε συνδυασμό με τα κεφάλια του ψαριού, σύντομα η σάρκα του στόματος θα σχιζόταν με τα προφανή επακόλουθα.
Πρέπει να πούμε ότι, παρ’ όλες τις προφυλάξεις που υιοθετούμε, το ποσοστό των ξαγκιστρωμάτων, κυρίως με πραγματικά αξιόλογα θηράματα, είναι σίγουρα υψηλό και μέχρι σήμερα είναι ίσως το μοναδικό βάσανο των λίγων οπαδών που με συνέπεια εξασκούν αυτήν την τεχνική. Αλλά ας θυμόμαστε πάντα ότι αυτή η τεχνική απευθύνεται σε ψάρια με μεσαίο μέγεθος με τα οποία δεν υπάρχουν προβλήματα.

Εφαρμοσμένη υδροδυναμική
Τα πρώτα kabura ήταν σχεδόν πρωτόγονα -απλές μολυβένιες σφαίρες-, αλλά σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα αυτά τα τεχνητά εξελίχθηκαν σε διαφορετικά και πολλαπλά σχήματα. Δεν ήταν βέβαια η αισθητική ανάγκη που οδήγησε στη διαφοροποίηση των μοντέλων, αλλά κυρίως η επιθυμία για μικρότερη αντίσταση στο νερό. Για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα έγινε επέμβαση με τροποποίηση στο σχήμα του μεταλλικού σώματος, που από σφαιρικό έγινε πρώτα πιο πλατύ στις πλευρές και μετά μεταμορφώθηκε σε μία μορφή με όλο και πιο εξελιγμένο προφίλ για να προσφέρει μικρότερη επιφάνεια αντίστασης στο νερό (φωτ. α, β).
kaburakaburaΑυτά τα χρόνια λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι παρακολουθήσαμε τη συνεχή βελτίωση των σχημάτων των kabura για τη μείωση της τριβής και τη βελτίωση της κίνησης στο νερό, όπως μόλις είδαμε, αλλά και για να επιτρέπεται στα ίδια μια λιγότερο στατική και γραμμική γκάμα κινήσεων.
Σήμερα λοιπόν οι νέες τάσεις για τα kabura μάς προτείνουν μοντέλα που έχουν μια σιλουέτα σχεδιασμένη για να προχωρούν πιο εύκολα στο υγρό στοιχείο, αλλά και για να έχουν μια πιο ακανόνιστη πορεία, σχηματίζοντας σχεδόν ένα φαρδύ σλάλομ σε σχήμα «S». Αυτό επιτυγχάνεται με kabura νέου σχεδιασμού που διαθέτουν μπροστινή επιφάνεια τέτοια ώστε να ακολουθούν κατά την πλεύση μια κίνηση από τη μία πλευρά στην άλλη μιας υποθετικής ζώνης νερού που γίνεται πιο πλατιά όσο προχωρούν. Αυτό χαρακτηρίζεται από μια έντονα κυματιστή κίνηση, που διευκολύνεται από το λεπτό πάνω μέρος που δουλεύει κάπως σαν πτερύγιο κατεύθυνσης μαζί με τις φαρδιές πλευρές και το κέντρο βάρους που έχει μετακινηθεί αισθητά προς τα κάτω ώστε να προσδίδει την αναγκαία σταθερότητα στο σύνολο (φωτ. γ).
Φτάνει να δούμε παραδειγματικά το Daiwa Dancing Rubber, το Kabrax της Megabass ή το καινούριο Oiran της Maria για να έχουμε ξεκάθαρη εικόνα όσων είπαμε παραπάνω.
Πρόσφατα προστέθηκαν στα kabura και κάποια πολύ μικρά μεταλλικά κουταλάκια, που προέρχονται από το ψάρεμα στα γλυκά νερά για Black Bass, που χρησιμοποιούνται ευρέως στα τεχνητά που λέγονται spinner bait, όπως στο καινούριο Oiran της Maria. Εδώ βρίσκουμε το Tune Blade, ένα πολύ μικρό κουταλάκι σε σχήμα φύλλου που πρέπει να συνδέσουμε με έναν κρίκο σε ένα στριφτάρι. Κατά την κίνηση στο νερό το χρωμιωμένο έλασμα περιστρέφεται και εκπέμπει μια σειρά από λάμψεις και φωτεινά σήματα που σίγουρα προσελκύουν τα ψάρια ακόμη και από μεγάλες αποστάσεις.
kabura fishing

Τα καλάμια της τεχνικής
Με αυτά τα πολύ εξειδικευμένα τεχνητά μπήκαμε στον κόσμο του ultralight jigging, όπου είναι απαραίτητα μικρά και πολύ λεπτά καλάμια, με αρκετά παραβολική δράση και πολύ ευαίσθητη κορυφή, ικανή να μας φανερώσει και τη μικρότερη κίνηση του kabura στο βυθό και τα φευγαλέα αγγίγματα των ψαριών που δαγκώνουν τις μακριές λαστιχένιες αποφύσεις. Συγκεκριμένα, ένα καλάμι για kabura jap που να σέβεται τον εαυτό του πρέπει να διαθέτει κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά τα οποία είναι:
• Εξαιρετικά ευαίσθητη και λεπτή κορυφή για να μπορεί να δείχνει αμέσως τα αγγίγματα στα πιθανά Καλάμια Kaburaανεβάσματα του βυθού, ώστε να μπορούμε να σηκώσουμε έγκαιρα το kabura και να αποφεύγουμε τα μπλεξίματα. Το υπόλοιπο σώμα πρέπει να είναι αρκετά νευρικό, για να υποστηρίζει αρμονικά την παραβολική δράση, χωρίς όμως αυτό να ενδιαφέρει το κομμάτι της λαβής, με ολικό drag max ανάμεσα στα 2 και τα 3 κιλά με το καλάμι υπό πίεση σε γωνία 45ο.
• Ελαφριά λαβή με επένδυση και εργονομική θέση για το μηχανισμό από αυτές που αφήνουν ένα κομμάτι του σώματος του καλαμιού σε επαφή με το χέρι, για να αυξάνεται σημαντικά η ευαισθησία στο μάζεμα και για να ισορροπεί τέλεια όλη η αρματωσιά χωρίς να ανατρέπει την ισορροπία ή να βαραίνει τον εξοπλισμό που πρέπει να τον κρατάμε στο χέρι για μεγάλες χρονικές περιόδους. Ειδικό pistol grip στα μοντέλα για περιστρεφόμενο μηχανισμό.
• Οδηγούς μικρών διαστάσεων κατασκευασμένους από SIC αν είναι δυνατόν, με αριθμό τέτοιο που να καλύπτει και να διανέμει την πίεση του τραβήγματος σε όλο το σώμα του καλαμιού ώστε να εμποδίζεται εντελώς η δημιουργία έντονων γωνιών με το νήμα. Γενικά, ένα κλασικό καλάμι για kabura διαθέτει αριθμό οδηγών από 8 συν αυτόν της κορυφής, για τα μοντέλα με σταθερή μπομπίνα (spinning type), μέχρι τα 9-10 συν της κορυφής για τα μοντέλα με περιστρεφόμενη μπομπίνα (bait casting type ή conventional type).
• Το μήκος είναι συνήθως από 6’0’’ (1,80 μ.) μέχρι 6’6’’ (1,98 μ.), αλλά υπάρχουν κάποια μοντέλα μόλις πάνω από 2 μέτρα. Σχεδόν όλα είναι κατασκευασμένα μονοκόμματα ή δίσπαστα (που σε αυτήν την περίπτωση έχουν τη σύνδεση στο ύψος της λαβής), ενώ πολύ λίγα είναι κατασκευασμένα σε δύο κομμάτια με ίδιο μέγεθος. Το βάρος θα πρέπει να διατηρείται περίπου ανάμεσα στα 150 και τα 200 γρ. το μέγιστο.


Καλάμια για kabura fishingΕλαφρότητα, ευαισθησία και μεγάλη ελαστικότητα είναι οι βασικές ιδιότητες ενός τυπικού ιαπωνικού καλαμιού για kabura, ιδιότητες και πλεονεκτήματα που επιτυγχάνονται στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου χωρίς να σκέφτονται τα έξοδα. Πράγματι, στην κατασκευή αυτών των καλαμιών χρησιμοποιείται ο καλύτερος άνθρακας υψηλού συντελεστή (ΗΜ carbon), βόριο και γραφίτης τελευταίας γενιάς, πέρα από εξαρτήματα υψηλής ποιότητας, όπως οδηγοί, βάσεις για μηχανισμούς κ.λπ. Φυσικά οι τιμές, και λόγω της πρόσφατης ανόδου του γιεν σε σχέση με το ευρώ, είναι αρκετά υψηλές, αλλά αν σκεφτούμε ότι η ιαπωνική αγορά παρουσιάζει μια δυναμικότητα τουλάχιστον 15 εκατομμυρίων ψαράδων, θα καταλάβουμε και το γιατί αυτών των τιμών. Έτσι, για παράδειγμα, τα πρωτότυπα καλάμια για kabura που περιγράφονται στον κατάλογο του σχετικού ένθετου, στα διάφορα μοντέλα που είναι διαθέσιμα στην ευρωπαϊκή αγορά, είναι σίγουρα στο top και σαν τιμές.
Ακριβώς γι’ αυτό πρέπει να πούμε και ότι τα kabura μπορούν να ψαρευτούν στα νερά μας ακόμη και με τα κλασικά καλάμια της μεσαίας-ελαφριάς καθετής. Αυτά τα καλάμια πρέπει να είναι λεπτά και γύρω στα 2 μέτρα (τα πιο κοντά της κατηγορίας) και εφοδιασμένα με κορυφή από συμπαγές φάιμπεργκλας - ένα προνόμιο που τους δίνει την απαραίτητη ευαισθησία για το χειρισμό των kabura. Είναι μια οικονομική λύση που μας κάνει να προσεγγίσουμε αυτήν την τεχνική χωρίς να αναγκαστούμε να ξοδέψουμε αστρονομικά ποσά. Έπειτα, ουσιαστικά αυτά τα καλάμια δεν διαφέρουν και πολύ σε δράση από τα πιο αριστοκρατικά και ακριβά ιαπωνικά καλάμια, αν και αυτά τα τελευταία καταφέρνουν να προσφέρουν ανεκτίμητη αίσθηση όταν μιλάμε για ελαφρότητα, ευαισθησία και ποιότητα όλων των εξαρτημάτων, όπως οδηγοί κ.λπ. Όλα αυτά όμως είναι χαρακτηριστικά που πρέπει να τα πληρώσουμε!
" />
Μειώνοντας και τον όγκο
Αλλά δεν είναι μόνο το σχήμα του σώματος που καθορίζει τη μικρότερη ή μεγαλύτερη αντίσταση στην πλεύση ή τη βύθιση. Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη, πέρα από το λογχοειδές σχήμα του μετάλλου, είναι ο ολικός όγκος που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από τη μάζα των χρωματιστών νημάτων ή της φουστίτσας. Όσο πιο ογκώδης είναι η φουστίτσα τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αντίσταση στο νερό του kabura, που θα κάνει περισσότερη ώρα να φτάσει στο βυθό και θα είναι πιο ευαίσθητο στο ρεύμα και το αρόδο, εξαιτίας της μεγαλύτερης επιφάνειας τριβής. Γι’ αυτόν το λόγο συνήθως μειώνω δραστικά τον αριθμό των νημάτων της φουστίτσας στα υπερβολικά φορτωμένα kabura.
Ένα... στριπτίζ, που χωρίς να προσβάλλει την ελκτική δύναμη αυτού του στοιχείου κάνει πιο γρήγορα τα kabura.
Μηχανισμοί και νήματα
Από τον κατάλογο που παραθέτουμε για τα καλάμια, φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα περισσότερα ιαπωνικά καλάμια για kabura είναι σχεδιασμένα για χρήση με περιστρεφόμενο μηχανισμό. Δεν θα γινόταν κατανοητή αυτή η τάση για χρήση αυτών των μηχανισμών (που ονομάζονται και «bait casting», για να τους ξεχωρίζουμε από αυτούς με τη σταθερή μπομπίνα ή «spinning»), εάν δεν κάναμε πρώτα μια αναφορά στη χρήση των πιο κατάλληλων νημάτων για αυτό το είδος ψαρέματος.
σκαθάριΜιλώντας για μια ελαφριά τεχνική, κάποιες φορές ακόμη και υπερ-ελαφριά, χρησιμοποιούμε νήματα με λεπτή και πάρα πολύ λεπτή διάμετρο. Αυτό γιατί, επειδή πρόκειται για τεχνητά με μικρό βάρος, πρέπει να χρησιμοποιούμε πολύ λεπτές διαμέτρους για να μειώσουμε δραστικά την «κοιλιά» του νήματος λόγω της αντίστασής του νερού. Μια λύση που απ’ τη μια μάς επιτρέπει να ψαρεύουμε με kabura 60-80 γραμμαρίων ακόμη και σε βάθη από 60 ως 90 μέτρα, με συνθήκες κανονικού ρεύματος, και από την άλλη προσδίδει σε όλη την αρματωσιά μία απίστευτη ευαισθησία για τα βάθη όπου την χρησιμοποιούμε.
Για kabura από 30 μέχρι 60 γραμμάρια ενδείκνυται η χρήση ενός νήματος που μπορεί να είναι από 0,14 μέχρι 0,16 «πραγματικά» χιλιοστά. Αυτό αν το μεταφράσουμε σε ΡΕ (την αυθεντική ιαπωνική ταξινόμηση) προβλέπει τα μεγέθη από ΡΕ 0.6 μέχρι ΡΕ 0.8 και σε όριο θραύσης για τα καλύτερα ιαπωνικά νήματα για light jigging μεταφράζεται σε 10-12 λίμπρες (4,2-5,6 κιλά).
Για kabura από 80 μέχρι 120 γραμμάρια ή παραπάνω (που αν ξεπεράσουμε αυτό το όριο βάρους θα προτιμούσα να χρησιμοποιήσουμε inchiku), το νήμα μπορεί να είναι λίγο πιο χοντρό. Προσοχή, μιλάμε πάντα για σχετικά μικρές διαμέτρους, από 0,16 μέχρι 0,20 χιλ. το μέγιστο, πάντα «πραγματικά», αλλά που αν το μετατρέψουμε όπως συνήθως σε ΡΕ μάς δίνει τιμές όπως ΡΕ 1 και ΡΕ 1.2 για 15 και 24 λίμπρες αντίστοιχα (9-12 κιλά), που σίγουρα δεν είναι λίγο, επιτρέποντάς μας, σε αυτήν την περίπτωση, να έχουμε μεγαλύτερη άνεση στην πολυπόθητη συνάντηση με θηράματα μεγαλύτερου μεγέθους.
Ασφαλώς, στην άκρη της αρματωσιάς χρησιμοποιούμαι πάντα ένα παράμαλλο 5-7 μέτρων από εξαιρετικό νάιλον ή fluorocarbon σε διάμετρο από 0,28 έως 0,35 χιλ. το μέγιστο, για να αποφύγουμε προβλήματα στην επαφή με βράχια ή πιθανά εμπόδια στο βυθό.


Επιστρέφοντας επιτέλους στους μηχανισμούς, φαίνεται πιο ξεκάθαρο τώρα πως με αυτές τις μικρές διαμέτρους προτιμούμε να χρησιμοποιούμε μικρούς περιστρεφόμενους μηχανισμούς τύπου «low profile», συμπαγείς και εργονομικούς σε τέτοιο σημείο που να μπορούμε να τους πιάνουμε μαζί με το καλάμι σαν ένα σύνολο.
Συναγρίδα με kabura fishingΠράγματι, ο περιστρεφόμενος, λόγω του μοναδικού χαρακτηριστικού του να μη δημιουργεί γωνία κατά το τύλιγμα του νήματος, σε αντίθεση με τους μηχανισμούς σταθερής μπομπίνας στο σημείο που περνάει το νήμα από τον οδηγό του (roller line), εγγυάται μικρότερη φθορά των λεπτών νημάτων. Επίσης η πετονιά είναι σχεδόν πάντα σε τέλεια ευθεία με την σειρά των οδηγών του καλαμιού, και καθώς κατεβαίνει προς το βυθό, βάζοντας ελαφρά τον αντίχειρα στην μπομπίνα σε κατάσταση «free spool», μας επιτρέπει να νιώθουμε άμεσα και γρήγορα τα ενδεχόμενα τσιμπήματα στη φάση της βύθισης, δίνοντάς μας απόλυτο έλεγχο στο κάρφωμα. Για να μην μιλήσουμε και για την καλύτερη μηχανική συμπεριφορά κατά το μάζεμα, χωρίς διακοπές και σκορτσαρίσματα, και για τη μεγαλύτερη ρευστότητα του φρένου.

Οι μικροί περιστρεφόμενοι μηχανισμοί που είναι κατάλληλοι για αυτήν την τεχνική μπορούν να φτάσουν ένα drag max 7-10 κ. με ισχύ μαζέματος αδιανόητη για έναν σταθερό με ίδιο βάρος και διαστάσεις. Μιλάμε για μηχανισμούς που δεν ζυγίζουν πάνω από 250 γραμμάρια, εξοπλισμένους με κεραμικό οδηγό για να φορτώνεται σωστά το νήμα στην μπομπίνα, ικανούς να χωρέσουν άνετα 200 μ. και παραπάνω νήμα ΡΕ 0.6 και ΡΕ 1.5, και με σχέση μαζέματος που ποικίλλει από 5.0:1 μέχρι 6.2:1.
Ειλικρινά σε αυτήν την περίπτωση, θέλω πραγματικά να πω ότι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ανωτερότητα των bait casting σε σχέση με τους κλασικούς μηχανισμούς με σταθερή μπομπίνα, αν και αυτά τα εργαλεία υπήρξαν πάντα αντιπαθητικά για τον μεσογειακό ψαρά.
Πάντως, έτσι για να αποσαφηνίσουμε και να δώσουμε πιο λεπτομερείς πληροφορίες, ας πούμε μερικά ονόματα αναφέροντας αμέσως τους Daiwa TDA Advantage ή Smack 100L, τους Okuma VS System ή Alumina Low Profile, τους Shimano Curado E, Castaic ή Citica E, και τελειώνουμε με τους ολοκαίνουριους Tica Cajman DJ 150.
Όλα τα μοντέλα που αναφέραμε είναι διαθέσιμα και με λαβή sx για αριστερόχειρες (Left Handle), για όποιον πραγματικά δεν μπορεί να βολευτεί με τη λαβή dx (Right Handle).

Η τεχνική του kabura fishing είναι ένας συνδυασμός καινούριων ανακαλύψεων και εξελιγμένης τεχνολογίας, που έχουν ήδη δοκιμαστεί ευρέως στη χώρα από την οποία προέρχονται και σιγά σιγά διαδίδονται και σε άλλες θάλασσες. Όλα αυτά ανοίγουν για άλλη μια φορά νέους και πάντα πιο ευρείς ορίζοντες για τους οπαδούς του ψαρέματος από το σκάφος.
Ένας λόγος παραπάνω για να ενημερωνόμαστε συνεχώς…


του Alfio Elio Quattrocchi (Thalassa No 91)