Μάνα για τσιπούρες

Ένα ψάρι πρώτης κατηγορίας όπως η τσιπούρα, θέλει «καλό δόλωμα». Εξαιρετικά αποτελέσματα μπορούν να μας δώσουν οι μάνες, που ονομάζονται και «τσουτσούνια». Δόλωμα σκληρό, φωσφορούχο και άκρως δελεαστικό.Η μάνα είναι σκληρό δόλωμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο την ημέρα όσο και τη νύκτα με πολύ καλά αποτελέσματα χάρις στον φώσφορο που διαθέτει εξωτερικά.



Η μάνα συνήθως κόβεται και δολώνεται σε κομμάτια, αρκεί αυτά να καλύπτουν το αγκίστρι, σε εξαιρετικές όμως περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ολόκληρη αν στην περιοχή που ψαρεύουμε υπάρχουν μεγάλα ψάρια.

Το συνηθισμένο μέγεθος της μάνας είναι από 10-15 εκατοστά, σε κάποια καταστήματα ειδών αλιείας όμως, μπορούμε να βρούμε άγριες ή «κόκκινες» μάνες, που μπορεί να φτάνουν και τα 25 εκατοστά.

Αν και οι απόψεις για τη διαφορά στην αποτελεσματικότητα μεταξύ των δύο ειδών διίστανται, στην πραγματικότητα οι διαφορές αυτές δεν είναι «τεράστιες», τουλάχιστον από προσωπική πείρα, λαμβάνοντας υπόψη μας ότι παίζει μεγάλο ρόλο και η κάθε περιοχή που ψαρεύουμε. Η άγρια μάνα πάντως έχει εντονότερο κόκκινο χρώμα από τη συνηθισμένη, με έντονες ραβδώσεις σε όλο της το σώμα, σε αντίθεση με την κανονική που έχει πιο λείο, χρώματος καφέ ανοιχτό.

Από την ακτή

Για το ψάρεμα από την ακτή, υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους μπορούμε να δολώσουμε τη μάνα: α) Να την πλέξουμε πάνω στο αγκίστρι β) Να την περάσουμε κατά μήκος του αγκιστριού, όπως το μονοδόλι. Και οι δύο τρόποι είναι σωστοί, με τη διαφορά ότι ο πρώτος μάς εξασφαλίζει μεγαλύτερες αντοχές στην περίπτωση που υπάρχουν μικρά ψάρια στην περιοχή, ενώ ο δεύτερος παρουσιάζει το δόλωμα πιο φυσικό μέσα στο νερό, με αποτέλεσμα να αυξάνονται και οι πιθανότητές μας για μεγαλύτερα ψάρια.

Για να σταθεροποιήσουμε καλύτερα το δόλωμά μας πάνω στο αγκίστρι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ελαστικό νήμα, το οποίο διατίθεται σε όλα τα καλά καταστήματα ειδών αλιείας και αποτελεί μία πολύ πρακτική λύση.

Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τη μάνα για να δολώσουμε παραγάδι, όχι μόνο γιατί αποτελεί μία από τις πιο οικονομικές λύσεις, αλλά γιατί σε ορισμένες περιόδους του χρόνου μπορεί να αποφέρει εξαιρετικά αποτελέσματα. Για το παραγάδι, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στο ψάρεμα από την ακτή, η μάνα δολώνεται αφού πρώτα κοπεί σε μικρές ροδέλες, τις οποίες πλέκουμε δύο - τρεις φορές πάνω στο αγκίστρι, αφήνοντας το αρπάδι να προεξέχει.

Η μάνα είναι ένα σκουλήκι το οποίο βρίσκεται σε αμμουδερούς βυθούς, ως επί το πλείστον ρηχούς έως αρκετά ρηχούς. Το χρώμα της είναι γκρι - μολυβί και το μέγεθός της ποικίλλει με μέσο όρο τα 10 με 15 περίπου εκατοστά, ενώ το πάχος της είναι περίπου γύρω στο 1,5 εκατοστό. Πρόκειται για ένα δόλωμα αρκετά συνηθισμένο, ενώ η τιμή της είναι αρκετά προσιτή, 1-2 ευρώ το κάθε κομμάτι που μπορεί να βγάλει αρκετά δολώματα.

Ακόμη κι αν πρόκειται να δολωθεί σε παραγάδι, τότε με ένα κοφτερό μαχαίρι ή με ένα ψαλιδάκι, τη σχίζουμε από τη μια πλευρά κατά μήκος και την ανοίγουμε διάπλατα. Αφού αφαιρέσουμε τυχόν άμμο που έχει στο εσωτερικό, την κόβουμε σε μικρά, μακρόστενα κομματάκια όπως περίπου κόβουμε το καλαμαράκι.



Αν πρόκειται να δολωθεί σε πεταχτάρια ή μονάγκιστρα, τότε με ένα μαχαιράκι ή ψαλιδάκι την κόβουμε σε ροδέλα πάχους τέτοιου που επιθυμούμε να έχει το δόλωμά μας, όπως περιγράψαμε παραπάνω. Τη ροδέλα την κόβουμε στη μια μεριά και έτσι αυτή ανοίγει και έχουμε ένα μακρόστενο δόλωμα έτοιμο να δολωθεί στο αγκίστρι.

Η υπόλοιπη μάνα δεν ψοφάει, αλλά συνεχίζει να παραμένει ζωντανή μέχρι να την κόψουμε ροδέλες ολόκληρη. Τη μάνα την περνάμε κεντητά στο αγκίστρι αρκετές φορές, αφήνοντας το αρπάδι να εξέχει μαζί με ένα μικρό περίσσευμα δολώματος προς τη μεριά του ή τη δολώνουμε όπως το καλαμάρι και τη σουπιά.

Πρόκειται για ανθεκτικό δόλωμα, αφού μπορεί να διατηρηθεί ζωντανό περίπου μία εβδομάδα. Η συντήρησή του γίνεται είτε μέσα σε θαλασσινό νερό, όπου δεν πρέπει να ξεπερνά το ένα δάχτυλο, είτε μέσα σε βρεγμένη εφημερίδα με θαλασσινό ασφαλώς νερό στο ψυγείο. Το συγκεκριμένο ψάρεμα πάντως μας έδωσε μια πολύ καλή τσιπούρα που φυσικά έπεσε στα κάρβουνα και κάποια περκόχανα που απετέλεσαν το «πρώτο πιάτο», δηλαδή μια πεντανόστιμη κακαβιά.



Πού είναι οι τσιπούρες;

Η τσιπούρα βρίσκεται σε αμμώδεις βυθούς και συνήθως γιαλώνει. Εκεί θα ρίξουμε το πεταχτάρι μας, το οποίο πρέπει να είναι όσο το δυνατόν απλούστερο και αθέατο διότι, όπως είπαμε, το ψάρι αυτό είναι πανέξυπνο και υποψιασμένο...

Χρησιμοποιούμε λοιπόν πετονιά 25 το πολύ 30mm και περνάμε ένα βαρίδι σωληνωτό, όσο το δυνατόν μικρότερο πριν δέσουμε το αγκίστρι της επιλογής μας που θα πρέπει να είναι Νο3 ή Νο4 παπαγαλάκι ή άλλου τύπου με μεγάλη κοιλιά. Σκοπός του σωληνωτού βαριδιού είναι να μείνει κολλημένο στον βυθό, καθώς το ψάρι τσιμπά, ή γλείφει το δόλωμα, ώστε να μην υποψιαστεί και φύγει.

Ανάλογα με το βάρος της μολυβήθρας βέβαια θα είναι και η απόσταση που θα καταφέρουμε να πετάξουμε. Θυμηθείτε όμως! Όσο πιο απλή και μικρή αρματωσιά, τόσο καλύτερα τα αποτελέσματα. Εμείς στον συγκεκριμένο τρόπο ψαρέματος δεν χρησιμοποιούμε ούτε στριφτάρι. Μπορεί να κινδυνεύει να στρίψει και να καταστραφεί η πετονιά μας, αλλά χαλάλι! Τσιπούρα είναι αυτή...

Το ψάρεμά της βασίζεται στην τύχη, ποτέ δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα «πάμε για τσιπούρες...», απλώς επιλέγουμε τόπο που γνωρίζουμε ότι συχνάζουν αυτά τα πρώτης κατηγορίας ψάρια.

Πώς τσιμπάνε;

Η συμπεριφορά μας απέναντι στην τσιπούρα θα πρέπει να είναι προσεκτική και ιδιαίτερη... Πρόκειται για πολύ δυνατό ψάρι, που άλλοτε τσιμπάει χωρίς όρεξη και άλλοτε αρπάζει με δύναμη το δόλωμα. Κάνει πολλά κεφάλια και δυνατά χτυπήματα γι αυτό χρειάζεται προσοχή να μη μας ξαγκιστρωθεί, οπότε ποτέ δεν ζορίζουμε την πετονιά! Αφήνουμε όταν τραβάει και τραβάμε μόλις χαλαρώσει.

Εάν την πετύχουμε σε ημέρα που αρπάζει το δόλωμα και το καταπιεί, έχουμε λιγότερες πιθανότητες να τη φέρουμε έξω, ιδιαιτέρως αν ξεπερνά το κιλό - διότι με τα ατσάλινα σαγόνια της θα μασήσει την πετονιά και θα μας την κόψει. Αν είναι ημέρα που γλείφει και την πετύχουμε τη στιγμή που έχει δαγκώσει το δόλωμα και το έχει στο στόμα ώστε να το μαλακώσει και να βγάλει το αγκίστρι, είμαστε τυχεροί. Με ένα τράβηγμα θα την πιάσουμε από τα σκληρά της χείλια και θα καταλήξει στην ψαροσακούλα μας με τη χρήση οπωσδήποτε απόχης, διαφορετικά αρκεί ένα τίναγμά της για να τη χάσουμε...


kykladesnews.gr