Ψάρεμα με κολπάδα για χταπόδι

Ψάρεμα με κολπάδα για χταπόδι .



Η κολπάδα αποτελείται από μια καρούλα, τη μεγαλύτερη σε μέγεθος, σαν αυτή που χρησιμοποιούμε στα μικρά παραγαδάκια. Ο λόγος που προτιμάμε καρούλα, αντί για μεγάλο κομμάτι φελλού, είναι γιατί όσο απαλά και αν τυλίξουμε την πετονιά, εκείνη θα τσακίζει και θα γίνεται σαν ελατήριο, ενώ στην καρούλα δεν θα έχουμε τέτοια προβλήματα.
Την πετονιά θα την αμολήσουμε σωστά, δηλαδή πρέπει να την αφήσουμε να κατεβεί σιγά και κάθετα με την καρούλα και όχι κρατώντας την από τη λαβή της να ξετυλίγεται μόνη της.
Η μάνα της αρματωσιάς που θα διαλέξουμε πρέπει να είναι No 80-100 καλής ποιότητας, μαλακή, να μην βιρινιάζει, να μη γδέρνεται εύκολα από τα βράχια και να μην είναι χαμηλής μνήμης. Ο λόγος που διαλέξαμε αυτά τα νούμερα είναι για να μην μας κόβει τα χέρια όταν λεβάρουμε κάποιο χταπόδι από τα βαθιά. Το μάκρος της θα είναι 100 μέτρα και στο τέλος της θα δέσουμε ένα καλό στριφτάρι τύπου ρουλεμάν μεγάλου μεγέθους, για να αποφύγουμε τα στριψίματα της πετονιάς μας. Η αρματωσιά μας μπορεί να είναι, με ενιαίο πάχος, αλλά και αν χρησιμοποιήσουμε μικρότερο πάχος θα χρειαστούμε γύρω στο ένα μέτρο.
Αφού την ενώσουμε με τη μάνα μέσω στριφταριού, στην άλλη άκρη της θα δέσουμε ένα κομμάτι αλυσίδας μήκους 20 με 25 πόντους και πάχους 2 πόντους.
Η αλυσίδα είναι σημαντική, γιατί εκτός από το ρόλο του βαριδιού, που βοηθάει να κατεβεί η αρματωσιά μας, είναι και «κράχτης» για τα χταπόδια, αφού όταν σέρνεται στο βυθό που δεν σκαλώνει. Σηκώνει μερικές φορές θολούρα που είναι ορατή από απόσταση, ενώ αν την έχουμε γυαλίσει με κάποιο σπρέι νίκελ ή άσπρο χρώμα, θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, αφού πρώτα την αφήσουμε μέσα στο νερό κάποιο διάστημα ώστε να ξεμυρίσει. Γύρω στους 20 με 25 πόντους θα φτιάξουμε την πρώτη μας θηλιά, η οποία θα είναι μικρότερου οπωσδήποτε μεγέθους (δηλαδή αν η μάνα είναι No 100 και η αρματωσιά No 80, οι θηλιές πρέπει να είναι No 60). Παίρνουμε την πετονιά διπλωμένη, σχηματίζοντας θηλιά γύρω στους 35 πόντους, και έτσι όπως είναι διπλή τη δένουμε με παραγαδίσιο κόμπο, μένοντας έτσι καθαρό γύρω στους 20 με 25 πόντους, και ανά 15 με 20 πόντους θα κάνουμε άλλες δύο με τρεις θηλιές, σχηματίζοντας έτσι, όταν περάσουμε το δόλωμα μας (ψάρια), ένα μικρό κοπαδάκι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και λευκό κορδόνι .



Aπό την βάρκα
Κολπάδα μπορούμε να κάνουμε από τη βάρκα, αλλά και από τη στεριά, Ας δούμε πρώτα όμως με τη βάρκα. Αφού φτάσουμε στο σημείο που ξέρουμε ότι υπάρχουν χταπόδια, σβήνουμε τη μηχανή και αφήνουμε να μας παρασέρνει ο καιρός, με την προϋπόθεση να υπάρχει ένα μικρό κυματάκι.. Στη συνέχεια αφήνουμε να κατεβεί η κολπάδα μας σιγά σιγά, αφού προηγουμένως την έχουμε αφήσει λίγο μέσα στο νερό για τους λόγους που ήδη αναφέραμε, Όταν πατώσει, αφήνουμε λίγο να παρασυρθούμε με τη βάρκα, ανάλογα με το βάθος βέβαια, ώστε να στρώσει ωραία στο βυθό. Ύστερα τη σέρνουμε, ανεβοκατεβάζοντας το χέρι μας πού και πού, δίνοντας ζωντάνια στα ψαράκια που έχουμε από κάτω, ώστε να φαίνονται σαν ένα κοπαδάκι ψάρια που ανεβοκατεβαίνει ανέμελα, παίζοντας και τρώγοντας.
Αν τώρα δούμε ότι μας ξεσέρνει γρήγορα ο καιρός και δεν μπορούμε να ψάξουμε καλά τον τόπο, τότε βάζουμε σε εφαρμογή την πλωτή μας άγκυρα, καταφέρνοντας έτσι να μας σέρνει πιο αργά. Κάποια στιγμή το χταπόδι θα δει τα ψαράκια μας και θα σκεφτεί να... πάρει το μεζέ του, κάνοντας εμάς να νιώσουμε ένα βάρος, το οποίο δεν νιώθαμε πριν. Δεν πρέπει να βιαστούμε, όμως, το χταπόδι δεν έγινε ακόμα δικό μας. Αρχίζουμε να λεβάρουμε στρωτά το χταπόδι μας, προσέχοντας να μην χάσουμε κάποια χεριά, γιατί είναι πολύ πιθανόν να μας φύγει, αν γίνει αυτό. Δηλαδή αν εκεί που μαζεύουμε και αισθανόμαστε το βάρος , ξαφνικά ελαφρύνει, τότε αφήνουμε την κολπάδα μας να κατέβει πίσω του, ώστε να έχουμε μεγάλη πιθανότητα να το ξαναπιάσουμε.
Όταν έρχεται πλέον κοντά στη βάρκα μας, το φέρνουμε κοντά μας ώστε να το φτάνουμε με την απόχη μας, που ποτέ δεν πρέπει να λείπει από τη βάρκα και με γρήγορο τρόπο το συλλαμβάνουμε.
Δεν πρέπει ποτέ να επιχειρήσουμε να πάρουμε το χταπόδι μέσα στη βάρκα χωρίς απόχη, γιατί είναι σίγουρο ότι θα φύγει, θα θαλαμώσει και δεν θα βγει έξω για πολλή ώρα, γι' αυτό το σιγουρεύουμε με την απόχη, για να εξασφαλίσουμε, Όταν το έχουμε πλέον μέσα στη βάρκα, δεν το αφήνουμε μόνο του, γιατί είναι σίγουρο ότι θα βρει τρόπο να γυρίσει πίσω στο υγρό στοιχείο. Για το λόγο αυτόν, καρφώνουμε ένα μαχαίρι ανάμεσα στα μάτια, στο νεύρο του, και τότε το χταπόδι γίνεται πράγματι δικό μας. Βέβαια δεν πεθαίνει αμέσως, αλλά δεν πρόκειται να μας ξεφύγει, οπότε συνεχίζουμε το ψάρεμα όσο μας το επιτρέπει η ώρα.
το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι όλα τα άσπρα ψάρια, δηλαδή σπάροι, σαφρίδια , σκουμπράκια. Και τα καλύτερα τα μικρά λυθρινάκια, κάνοντας λίγο καθετή σίγουρα θα εξασφαλίσετε τα γρήγορα φρέσκα ψάρια, τα οποία είναι και τα καλύτερα σε . Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κατεψυγμένα, αρκεί να τα αφήσουμε λίγο, μέσα στο νερό, ώστε να αποκτήσουν τη θερμοκρασία του

ΠΩΣ ΔΟΛΩΝΟΥΜΕ
Παίρνουμε το ψάρι, με προσεκτικές κινήσεις περνάμε τη θηλιά μέσα από το στόμα του και τη βγάζουμε από τα βράγχια. Κατόπιν τραβάμε όλη τη θηλιά, ώστε να περάσει η ουρά του και κατά συνέπεια το σώμα του, και η θηλιά να έρθει να κλείσει μπροστά στο στόμα του ψαριού. Την ίδια διαδικασία ακολουθούμε και με τις άλλες θηλιές, ώστε να σχηματιστεί το μικρό κοπαδάκι που αναφέραμε.

ΚΟΛΠΑΔΑ ΑΠΟ ΣΤΕΡΙΑ
Κολπάδα από στεριά μπορούμε να κάνουμε στη ρίζα του μόλου των λιμανιών, κάνοντας περιμετρικά το γύρο του. Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σαλαγκιά, γιατί ψαρεύουμε κάθετα στους τοίχους του λιμανιού. Δεν είναι όμως και απαραίτητο, γιατί θα το πάρουμε έξω με την απόχη, έχουμε δεν έχουμε σαλαγκιές. Στις ακτές μπορούμε να την πετάξουμε και πιο μέσα και τραβάμε σιγά σιγά μέχρι να μας βαρύνει το χέρι. Τότε αρχίζουμε να τραβάμε έξω στρωτά χεριές και το ασφαλίζουμε πάντα με απόχη, Και εδώ δεν βάζουμε σαλαγκιές.
ΕΠΟΧΗ
Όλο το χρόνο μπορούμε να βγάλουμε χταπόδια, αλλά καλύτερη εποχή είναι οι χειμερινοί μήνες, η περίοδος της Σαρακοστής και η άνοιξη, καθώς τα συναντάμε πιο πολύ έξω από τα θαλάμια τους.

Το χταπόδι ως δόλωμα
To χταπόδι μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως δόλωμα είτε ολόκληρο, είτε κομμένο σε κομμάτια. Ολόκληρο θα το δολώσουμε σε μεγάλες ζόγκες, αφού το βουτήξουμε πρώτα σε καυτό νερό και ξεπετσιάσουμε την κουκούλα (κεφάλι) μέχρι τα πλοκάμια, ώστε να το κάνουμε έτσι πιο ευδιάκριτο για τα χοντρά ψάρια (βλάχοι, ροφοί, στήρες, σφυρίδες, πίγκες). Μπορούμε να το δολώσουμε και σε μέτζο παραγάδι (κομμάτια), αλλά και σε συρτή και σε βαθιά καθετή.

ΩΡΕΣ
Οι καλύτερες ώρες για το ψάρεμα του χταποδιού είναι από την αυγή μέχρι και 4 ώρες μετά (αν υποθέσουμε ότι ξημερώνει στις 7:00 θα ψαρέψουμε μέχρι τις 11:00, το πολύ.). Μπορούμε να το ψαρέψουμε και τις απογευματινές ώρες μέχρι αργά το βράδυ. Γενικά αποφεύγουμε τις ώρες με έντονη ηλιοφάνεια. Αν η μέρα είναι συννεφιασμένη, ακόμη καλύτερα, όχι όμως με αστραπές και βροντές.

Η επεξεργασία του χταποδιού
Το χταπόδι, για να γίνει καλός μεζές, πρέπει να το χτυπήσουμε πολλές φορές, ώστε να μαλακώσει το κρέας του και το παραγουλιάζουμε. θα είναι έτοιμο όταν τραβώντας δύο ξεχωριστά πλοκάμια αυτά σχιστούν εύκολα. Αν δεν θέλουμε να μπούμε σε αυτήν τη διαδικασία, το βάζουμε στην κατάψυξη για μερικές μέρες και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Πηγή : Fishfinder.gr