Κέφαλος

Ζωντανό ή ψόφιο , φιλεταρισμένο ή κομματιασμένο , ο κέφαλος είναι και παραμένει από τα καλύτερα δολώματα που χρησιμοποιούνται στο Surfcasting . Σίγουρα αυτό εξαρτάται από την νοστιμιά του “ κρέας ” του , στην μυρωδιά και στα λαδερά ίχνη που αφήνουν ένα αδιάλυτος ολκός , που δεν υπάρχει κινηγόψαρο που δεν το κυνηγάει .
Παρόν σε όλη την Μεσόγειος Θάλασσα , η μέγιστη συγκέντρωση του βρίσκεται πάντα στις εκβολές των ποταμών ή , τέλος πάντων , όπου υπάρχουν εκβολές γλυκού νερού , και μέσα στα λιμάνια . Ενώ στο ψάρεμα , γενικά η σύλληψη των κεφάλων αφορά “ κομμάτια ” των 300ων – 500ων γραμμαρίων ο κέφαλος μπορεί να ζυγίζει μέχρι και τρία κιλά , αυτά όμως που ενδιαφέρουν απευθείας εμάς , για το ψάρεμα μας , είναι οι κέφαλοι μικρό ή μεσαίο μέγεθος ( έως 30 εκ . ) και 200ων – 300ων γρ . βάρος .
Οι ψαράδες το προτιμούν σε σύγκριση με άλλα δολώματα , γιατί το “ κρέας ” του έχει πολύ μεγάλη ελκυστική δύναμη για όλα τα μεγάλα κυνηγόψαρα , έστω η διάρκεια της δράσης ενώ ψαρεύει είναι πολύ μικρή , μία ώρα , μία ώρα και μισή , πέρα από αυτό , καλύτερα να αλλάξουμε την δολωσιά γιατί χάνει όλα η σχεδόν οι ικανότητές του .
Ψαρεύοντας με ταραγμένη ή πολύ ταραγμένη θάλασσα , με το φιλέτο του κέφαλου , τα αποτελέσματα δεν δίσταζαν να έρθουν .Ειδικά τα λαβράκια που λάτρευαν την δολωσιά , αλλά και τα γοφάρια δεν έκαναν πίσω , μπροστά αυτή την λιχουδιά .



Είναι αλήθεια ότι η παρουσία των δολωμάτων παίζει ένα πάρα πολύ σημαντικό ρόλο για την σύλληψη της λείας μας , επίσης γιατί , όπως αυτή την περίπτωση , αυτή είναι κατευθυνόμενη σε αρκετά μεγάλα ψάρια .
Πώς δολώνουμε το φιλέτο ?
Πρέπει να πούμε ότι οποιοδήποτε φιλέτο ψαριών θέλουμε να δολώσουμε , αυτό θα γίνει με το δέρμα του απ’έξω ή από μέσα , εξαρτάται η “ κατάσταση ” που βρίσκεται η θάλασσα εκείνη την στιγμή που ψαρεύουμε . Αυτό σημαίνει ότι , ψαρεύοντας με θάλασσα ταραγμένη ή πολύ ταραγμένη , και οπωσδήποτε με θολό νερό , το “ κρέας ” θα βρίσκεται από μέσα , σε επαφή με το αγκίστρι και , αντίθετα το δέρμα θα βρεθεί απέξω . Αυτό το κόλπο της δολωσιάς με το δέρμα απέξω όταν τα νερά είναι θολά , χρειάζεται για να παρουσιάζουμε το φιλέτο μας που , μέσω το κούνημα που του προκαλούν τα ρεύματα ή τα κύματα , και με την λάμψη του , αυτό γίνεται αυτόματα ποιο “ ορατό ” μέχρι κάποια απόσταση , ανεβάζοντας έτσι τις δυνατότητες έλξης , πράγμα πολύ σημαντικό αν όχι απαραίτητος .
Για την πραγματοποίηση του φιλέτου , δεν χρειάζεται ειδική προσοχή , φτάνει να φιλετάρουμε το κέφαλο επί όλο το μήκος του , το κόβουμε δύο φορές επί το πλάτος του σε ίδιο μήκος περίπου ώστε να έχουμε έξι κομμάτια των 5 – 6 εκ. το ένα . Πιάσουμε ένα φιλέτο από αυτά , το ακουμπάμε πάνω στο παράμαλλο ήδη προετοιμασμένο και το δένουμε σαν ένα μικρό λουκάνικο με το ελαστικό νήμα .
Ψαρεύοντας επίσης με ταραγμένη θάλασσα , μία που η δολωσιά αυτή είναι βαρύ , τα “ κοντά ” παράμαλλα δεν θεωρούνται απαραίτητα , τα πάνε καλά επίσης τα “ μακριά ” έχοντας όμως την “ πονηριά ” να χρησιμοποιήσουμε πετονιές χοντρού διαμέτρου ή θερμοκολλητικό συρματόσκοινο .

Τα αγκίστρια που θα χρησιμοποιήσουμε , θα είναι τύπου Aberdeen
και παπαγαλέ ( Beak )
,συμπεριλαμβάνοντας επίσης πολύ χοντρά , παράμαλλα